Dictionary of Greek. 2013.
κοτσός — κοτσός, ή, όν (Μ) βλ. κουτσός … Dictionary of Greek
κότσος — ο το σφαιροειδές σύστρεμμα των μαλλιών: Κάνει τα μαλλιά της κότσο … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
κόρυμβος — Το ακρότατο σημείο βουνού καθώς και πλοίου (ακροστόλιο)· επίσης, ο γυναικείος κότσος. (Αστρον.) Βλ. λ. άπηξ. (Βοταν.) Ένας από τους τύπους των βοτρυωδών (μονοποδιακών) ταξιανθιών των φυτών, όπου οι μίσχοι των χαμηλότερων στον βλαστό λουλουδιών ή… … Dictionary of Greek
άμμα — ἅμμα, το (Α) κάθε τι που είναι δεμένο ή κατάλληλο για δέσιμο: 1. κόμπος 2. βρόχος, θηλιά 3. σκοινί ή ταινία 4. κάλυκας άνθους 5. κότσος γυναικείας κόμης 6. κρίκος αλυσίδας 7. στον πληθ. τὰ ἅμματα οι λαβές στην πάλη και τα χέρια τού παλαιστή 8.… … Dictionary of Greek
ανακύκλωμα — το (Α ἀνακύκλωμα) [ἀνακυκλῶ (ΙΙ))] νεοελλ. κυκλικό δέσιμο τών γυναικείων μαλλιών στην κορυφή, κότσος αρχ. επιστροφή στο ίδιο σημείο, κύκλος … Dictionary of Greek
κορύμβη — κορύμβη, ἡ (Α) κόρυμβος, κότσος τής γυναικείας κόμης. [ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού κόρυμδος κατά τα πρωτόκλιτα θηλ. σε η] … Dictionary of Greek
κουτσός — ή, ό (Μ κουτσός και κοτσός, ή, όν) (για πρόσ.) αυτός που έχει ελάττωμα στα πόδια ή που έχει ακρωτηριαστεί ένα του πόδι, χωλός νεοελλ. 1. (για έπιπλα) αυτός που τού λείπουν ένα ή περισσότερα πόδια 2. το ουδ. ως ουσ. το κουτσό είδος παιχνιδιού που… … Dictionary of Greek
κρωβύλος — (4ος; αι. π.Χ.). Κωμωδιογράφος. Άκμασε στις περιόδους της Μέσης και της Νέας κωμωδίας. Έγραψε τα έργα Απαγχομένη, Απολείπουσα και Ψευδοϋποβολιμαίος, αποσπάσματα των οποίων αναφέρονται από τον Αθήναιο. Ήταν πιθανότατα σύγχρονος του ρήτορα Υπερείδη … Dictionary of Greek
κόρυφος — κόρυφος, ὁ (Α) 1. υψηλό σημείο, κορυφή 2. (κατά τον Ησύχ.) γυναικείος κότσος 3. χαϊδευτική ονομασία παιδιού. [ΕΤΥΜΟΛ. Σπάνιος παρλλ. τ. τής λ. κορυφή] … Dictionary of Greek
ολκός — (I) ὁλκός, ή, όν (Α) 1. αυτός που έλκει, ελκτικός («μάθημα ψυχῆς ὁλκὸν ἀπὸ τοῡ γιγνομένου ἐπὶ τὸ ὄν», Πλάτ.) 2. άπληστος, λαίμαργος 3. αυτός που σύρεται καταγής 4. (κατά τον Ησύχ.) «ὁλκά δυνατά» 5. (η αιτ. τού ουδ. στον συγκριτ. ως επίρρ.)… … Dictionary of Greek
